ในวันที่ ๑๔ - ๑๕ มีนาคม ๕๒ ที่จีรังรีสอร์ท จังหวัดเชียงใหม่ คือหนึ่งในงานภาวนาที่ทีมอาสาสมัครได้ร่วมกันจัดขึ้น เราเรียกชื่องานว่าสังฆะรวมมิตร...เชียงใหม่ บรรยากาศโดยคร่าวๆ จะเป็นอย่างไรนั้น ขอเชิญทุกท่านชมได้จากภาพบรรยายเหล่านี้ครับ
หลังจากการเดินภาวนารอบสระน้ำพญานาคในยามเช้า พวกเราได้นั่งนิ่งๆ อยู่รอบสระว่ายน้ำ สัมผัสกับเสียงแห่งความสงบนิ่งของขุนเขา สูดรับความโล่งสบายของอากาศ ดื่มด่ำกับความเย็นสบายของธรรมชาติ น้องเล็กทั้งสองของทีมภาวนาเอานิ้วจุ่มน้ำเย็นใส ...กระโดดน้ำเล่นกันดีไหมเอ่ย? 
พี่โก๋ ... หัวหน้าหมู่บ้าน หลับตาสัมผัสอาณาจักรแห่งสันติสุขที่อยู่ภายใน
เหล่าทีมอาสาสมัครผู้แช่มชื่น ... สังเกตรอยยิ้มของสาวน้อยในเสื้อสีชมพูให้ดี ทุกสรรพสิ่งในโลกนั้นตั้งอยู่บนกฎของความไม่แน่นอน (Impermanence)
งานภาวนาในคราวนี้นำทีมโดยหลวงพี่พิทยา ... พวกเราร่วมกันดื่มด่ำรสชาติของอาหารด้วยกายใจที่เป็นหนึ่ง แม้ข้าวเปล่าเพียงคำเดียว รสชาติก็เอร็ดอร่อยไม่ต่างไปจากอาหารทิพย์จากสวรรค์ชั้นดุสิต
สาวน้อยที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้มหวานในอดีต บัดนี้ได้นอนแน่นิ่งหมดสภาพหลังจากล้มจากจักรยานเป็นครั้งที่สามในเวลาเพียงชั่วเดือน .... น่าสงสาร อาสาสมัครชาวตะวันตกผู้ใจดีได้ใช้พลังเรกิฟื้นฟูสภาพให้ในเบื้องต้น หลังจากนั้นเหล่าผู้ร่วมภาวนาทั้งหมดจึงได้สวดบทพระอวโรกิเตศวรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรของสาวน้อยผู้น่าสงสารต่อไป... นโม อโร กิเต สวารา....ยา
หมอนวดประจำสังฆะ สังเกตถึงรอยยิ้มและท่าทางอันน่ารักน่าเอ็นดูแต่แฝงไว้ซึ่ง ... ความน่าสะพรึงกลัวของเขาคนนี้เอาไว้
สภาพของหนึ่งในผู้ถูกนวด ... ขาทั้งสองที่กระตุกขึ้นด้วยอาการเกร็งสุดขีด และนิ้วทั้งห้าที่หงิกงออย่างน่าทรมาน ... เราได้เซนเซอร์ใบหน้าและเสียงกรีดร้องของบุคคลผู้น่าสงสารนี้เอาไว้เพื่อให้ผู้ชมไม่เกิดอาการช็อคตามจนอาจเสียสุขภาพจิตได้ .... โอ้ แต่มันโล่งจริงๆ นะ ... คือคำบอกเล่าของผู้ถูกนวดทั้งหลาย หลังจากชั่วขณะแห่งความทุกข์ทรมาน
ปิดท้ายด้วยภาพปลดปล่อยของพี่ ต.เต่า หลังจากงานภาวนาได้เสร็จสิ้นลง โฉมหน้าที่แท้จริงของบุคคลผู้ซึ่งเป็นทั้งนักเขียน อาจารย์ และผู้จัดงานอบรมงานภาวนาในครั้งนี้ก็จบลงด้วยความสุขและรอยยิ้มกันถ้วนหน้าทุกคนครับ
1 ความคิดเห็น:
รูปสุดท้ายยยย
แจ่มมาก
เบิกบานได้อีก!!
แสดงความคิดเห็น